پسرک بیست ماهه من

پسرکم بیست ماهگی رو پشت سر گذاشت و وارد بیست و یکمین ماه تولدش شد

چه زود گذشت این بیست ماه انگار همید دیروز بود که به دنیا اومده بودی و یه فسقل بچه بودی خدا رو شکر بزرگ شدی درست مریضی ها این گوش دردهات بعضی مواقع منو مستاصل کرد ولی باز هم خدا رو شکر به سلامتی بزرگ شدی جمعه با بابایی و دایی حسین رفته بودیم سد لتیان ژچقدر دلم برای رودخونه سوخت که آب نداشت

مرداد ماه دو سال پیش بود که رفته بودیم اونجا تو هنوز تو دل مامانی بودی و رودخونه چقدر آب داشت ولی اونروز که رفتیم خبری از اب نبود خیلی غم انگیز بود کیارش جونم

کلی راه رفتیم تا یه جا پیدا کردیم که یه کم اب داشت اولش که اب رو دیدی خیلی ذوق کردی رفتی توی اب پاتو می زدی و خیلی دوست داشتی منو و بابایی دنبال جا بودیم تا بری پبشینیم یه آن ازت غافل شدیم و پات سر خورد و با کله رفتی توی اب

بمیرم برات که چقدر گریه کردی و دیکه ار اب ترسیدی زودی لباسهاتو عوض کردیم و رفتیم یه جا گرفتیم و نشستیم

اولش می ترسیدی بری دوباره تو آب

بابایی با خودش برد روی یه سنگ وسط رودخونه با هم نشستید و کم کم تریدت ریخت و شورع کردی ورجه ورجه کردن

تازهداشتی یادت می رفت ترست که یه بچه ایی دمپایی ایش افتاد تو اب  و اب داشت می برد دایی رفت که اون بگیره یه کم خم شد فکر کنم تو فکر کردی دایی رو داره اب می بره دوباره شورع کردی به گریه کردن و .........

حالا بیا کیارش رو اروم کن مگه اروم میشدی

فکر کنم ترس از اب موند روت پسرم باید یه فکری به حالت بکنم

ساعت چهار بود که هوا یه کم گرفت و ما هم جمع کردیم و اومدیم سمت خونه

یه روز خوب بود اگر چه یه کم ترسیدی ولی کلی هم شیطنت کردی برای خودت

عکسها ت رو از دوربین خالی نکردم فردا عکسهات رو میزارم ببینی پسر شیطون بلای من