کیارش و ریحانه عشقهای من

این روزهای پسرک شیطون من داره مثل برق و باد می گذره و آريالای کوچولوی خونه ما شیطون و شیطون تر میشه خدا رو شکر هم داره یواش یواش حرف می زنه گیر داده به ماما.... یعنی از وقتی از مهد میرسیم خونه تا شب فکر کنم هزار بار می گه ماما  یعنی بعضی وقتا می خوام سرمو بکوبم به دیوار از دستش کلماتی که فعلا میگه ماما بابا الو دو دو (جوجو)‌ ماااا (آب)‌ و خیلی چیزهای دیگه که ازش سر در نمی ارم باز اینم خوبه با اینکه دیره ولی باز هم خدا رو شکر تازه گی ها هم یاد گرفته با نی مایعات بخوره اینقدر کیف می کنم وقتی با نی می خوره براش هر روز یه اب میوه می خرم و دم در مهد بهش می دم تا برسیم به سر کوچه مهد منو بیچاره می کنه ...

عید 93 هم بالاخره اومد بعد از کلی ناز کردن بابایی بالاخره 29 اسفند صبح زود راه افتادیم سمت شهر قشنگمون اردبیل ......... تو مسیر رفت برای ناهار رفتیم زنجان همون کبابی که مامان عاشق کباب بنابشه حدود دو ساعت طول کشید تا همون کبابی رو پیدا کنیم  بالاخره پیدا کردیمو و یه کباب  مشت زدیم به بدن.... ساعت 3 بود که از زنجان حرکت کردیم حدود ساعت 6 رسیدیم اردبیل خونه جدید عزیز جون همه مشاق تو بودن که ببینن کیارش چه شکلی شده و چقدر بزرگ شده یه کم که رفتیم تا محمد مهدی (پسر عموی گل پسرم)  اومد پیشت با دست زدی بهش و اون هم گریه کرد و رفت تا یه چند وقتی از ترسش دور و بر تو پیداش نمی شد برای اولین بار بود موقع سال تحویل پیش بابایی بو...

بعله بالاخره امسال هم داره تموم میشه و بوی عید و سال نو داره میاد امسال هم گذشت با بدی ها و خوبی هاش تو امسال دندون در آوردی اونم 14 تا،‌  تاتی تاتی کردی راه افتادی دویدی اما حیف که هنوز زبون باز نکردی کلی شیطونی های جدید یاد گرفتی الان برای مامان یه بوس گنده می فرستی و کلی از این کاراهای با مزه ریزه میزه و البته امسال هم کلی مریض شدی بخصوص این یه ماه آخر که مامانی رو به ستوه آوردی دیگه امسال عروسی خاله جون رفتیم خاله نرگس نی نی دار شد و کلی اتفاقات دیگه ایشاا... سال جدید که بیاد همه مریضی ها باهاش بره و گل پسرم صحیح و سلامت باشه و همه بچه های خوب ایران و دنیا .........

  ...

الان یک مادر داغون داره این مطلب رو می نویسه مادری که نمی دونه این روزها با این مریضی پسرک چکار کنه روز چهارشنبه ای بود که به توصیه دوستان گلم و دکتر کیارش، کیارش رو بردم پیش دکتر ملکوتی متخصص گوش کودکان ، اول بگم که از ساعت 4.5 که اونجا بودیم مطب رو گذاشته بودی رو سرت و اینقدر شلوغ کردی کم مونده بود دیونه بشم از دستت فقط هم میرفتی مثل این ندید بدیدها شراغ آسانسور فکر کنم یه صدر باری از اسانسور رفتی بالا و پایین (خدا به داد برسه پول برق دکی جون چقدر میاد )‌ تا اینکه طرفهای ساعت هفت و نیم نوبت ماشد رفتیم تو تا دکتر شما رو معاینه کرد گفت که الرژی داری شدید و گوشهات اب اورده منم داغون شدم یهویی و اعصابم ریخت به هم دکی گفت برای همینه که...

خدایا ممنون به خاطر این رحمت بزرگ که داری از اسمون می باری خدایا ممنون به خاطر بارون قشنگت که می باره و هوای شهرمون تمییز می شه تا نی نی های کوچولومون راحت تر نفس بکشن خدایا ممنون به‌خاطر اینکه باز هم حواست به ماها هست باز هم دستومونو می گیری باز هم تنها مون نمی زاری اگر چه ما خیلی وقتها از یاد می بریمت چقدر خوبه که تو هستی چقدر ................. وقتی دارم فکر می کنم به مشکل دوستای گلم که این چند وقته داغون شدن وقتی می خونم تو کلوبمون که یه فرشته افتاده گوشه بیمارستان ............... میگم که چقدر خوبه که تو هستی تا تکیه گاه اونا باشی و به بودن توه که بنده های بیچاره ات کمر راست می کنن تو این همه درد و گرفتاری و مشکلات با تو قبول کر...

سلام عزیز مامانی بمیرم که این چند روزه همش تب داری آخه چهار تا دندون خوشگل داری همزمان در میاری خیلی اذیت شدی این چند روز جمعه شب که بابایی رفت اراک تب خیلی شدیدی داشتی می خواستم به بابایی زنگ بزنم برگرده ولی دلم نیومد اونم بره تو استرس شیاف برات زدمو نشستم بالای سرت قربونت برم که نا نداشتی نگام کنی چند باری بیدار شدی و بد جور زدی زیر گریه .......... دلم برات کباب شد خدا رو شکر بعد دو ساعت یه کم تبت پایین اومد ولی روز شنبه ای هم کلا حال نداشتی صبح بردمت دکتر گفت که گوشات مشکلی نداره و فقط گلوت یه کم التهاب داره تا عصر که بابایی بیاد حال نداشتی بابا که اومد خدا رو شکر تو هم بهتر شدی ولی همچنان هیچی نمی خوردی صبح هم همش بی حال بود...

جیگر مامانی این روزها داره تو هوای الوده نفس میکشه هوای شهرمون خیلی خیلی کثیف شده و برای نی نی های نازنینی مثل کیارش  خیلی مضره ولی وقی چاره ای نیست مجبوری تو هوای آلوده هم نفس بکشی مامانی خیلی خودشو ملامت می کنه ولی چه کنم چاره ای ندارم عزیزم تنبل پسرم هنوز حرف زدن بلد نیست بغیر از بابا و دالی هیچی نمی تونه بگه اونم اگه ما خودمونو بکشیم شاید بگی اون روزی که مهد ها تطیل بود با مامانی اومده بودی سرکار این عکسها رو هم خاله آفرین ازت گرفته اون عکس با درخت رو هم رفته بودیم مرکز خرید لاله اونجا ازت گرفتیم اینم بچه‌گی های شهریار اینم پسرم با درخت کریسمس ...

پسرک نازنین من باز هم سرما خورد قصه تکراری سرما خوردگی پسرک ما باز هم شروع شده بمیرم برات که این دماغت هم شده باعث دردسرت .... نفست که بالا نمی اد مامانی دلش برات می سوزه ولی چه کنم پسرک چاره ای ندارم ولی خیلی نامردی وقتی بابایی جونتو می بینی ها از خود بیخود میشی انگار همون کیارش بد عنق و بد اخلاق نبودی خب شکر خدا تو این روزهای سخت به داد بابایی رسیدی  خدا رو شکر که هستی پسرکم